Image Alt

Motomeuk

Ongeluk met Motorfiets

Ongeluk Motorfiets Elly

Ik ben Elly, 39 jaar en moeder van 3 geweldige kinderen. Al een aantal jaar besmet met het virus genaamd motor rijden en een motorfiets ongeluk rijker. Dit is mijn verhaal aan jou.

Mijn eerste motor kreeg ik in 2018: een Yamaha Thunderace 1000 uit 2001 in de kleurstelling zwart met grijs. Ik was op de machine verliefd. Ik was toen al bezig met mijn rijbewijs, maar door privé omstandigheden, had ik mijn rijbewijs sept 2019 gehaald.

Samen met mijn Thunderace trok ik er veel op uit en daarom kreeg ik de motorfiets steeds beter door en onder de knie. Al vaak had ik gehoord: dat je als motorrijder ooit een keer zou vallen of een schuiver zou maken. Nou, mij zou dat niet gebeuren, want ik doe altijd voorzichtig.

Het was 13 mei 2021 (Hemelvaartsdag). Een dag met super mooi weer! Mijn partner en ik besloten er daarom op uit te trekken en wel met de motoren. We bespraken een beetje hoe we gingen rijden en daar was niet lang voor nodig. Daar gingen we: het rijden met mijn Thunderace ging lekker, de bochten gingen fijn en bedacht mij nog hoe fijn het ging. Waarom ik hier over nadacht was, omdat ik mij niet helemaal lekker in mijn vel voelde als ik in een bocht zat.

Mijn partner reed intussen lekker pittig door en gaf mij eigenlijk het voorbeeld van de lijnen: hoe ik het mooiste door de bochten kon gaan. Ik moest goed door de bochten kijken, vooruit blijven kijken en goed anticiperen.

Mijn partner reed op een bepaald stuk weg even iets harder, maar ik wist waar hij langs wou dus liet ik hem gaan. Ik kom er tenslotte vanzelf wel. Nou, daar in die bocht links dacht ik nog:
even terug schakelen, goed kijken en mooi door de bocht…………FUCK HIJ STAAT STIL?! WAAROM? HELPPPPPP!

Rechts voorbij de weggebruiker zou betekenen dat ik de berm in zou schieten: Nee geen optie. Links aan de weggebruiker voorbij betekende: remmen. Nee!! Kut!! En daar voelde ik mijn Thunderace glijden. Uit paniek knijp ik mijn rem nogmaals in en met alle kracht. De achterkant van de motorfiets schiet omhoog en de motor lanceert mij er van af.

Met een klap val ik op de grond. Even verneem ik niks en is het zwart. Ten hoorde ik de muziek in mijn helm weer en zag ik mijn partner boven mij staan. Ik realiseerde mij dat ik mijn eerste Motorfiets ongeluk had gehad.

Het eerste wat door mijn hoofd ging was: mijn motor……?! Mijn partner zei dat die okay was. Omstanders hadden 112 gebeld en hulpdiensten waren al onderweg….

Ik vernam een enorme pijn in mijn linkerschouder, onderrug en heup. Ik wilde mijn helm af…..

Mijn partner verzekerde mij dat de helm snel af mocht, maar dat eerst de ambulance er moest bij zijn.

In de verte hoorde ik de Ambulance met alle toeters en bellen aankomen. Dat moet ook wel bij een Motorfiets ongeluk. Ik werd door hen onderzocht en al snel werd duidelijk: dat er in mijn schouder iets goed fout zat, mijn sleutelbeen gebroken of uit de kom zou wezen.

Mijn helm mocht uiteindelijk af en ik werd gestabiliseerd. Ik kreeg pijnstilling, zodat ik vervoerd kon worden. Vervolgens was ik in de Ambulance en daar ging ik…in de ambulance naar het Ziekenhuis. In het Ziekenhuis werden er foto’s gemaakt en moest ik wachten op de uitslag.

Inmiddels was mijn partner ook in het ziekenhuis. Het duurde even, maar daar kwam de arts. De arts vertelde dat mijn sleutelbeen uit de kom was en ik daarom een mitella zou krijgen. Daarna mocht ik naar huis samen met een doosje pijnstillers. Ik moest mij eigenlijk de andere dag melden in mijn eigen ziekenhuis… Beetje raar dacht ik toen nog, maar ja. Hun zullen het wel weten! De tijd die toen aanbrak, was een regelrechte hel.

Elly

Toen ik de andere dag het Ziekenhuis belde. Kreeg ik te horen dat ik het weekend, maar even moest aankijken. Wou het niet? Dan mocht ik altijd de huisartsenpost bellen.

Wat een pijn heb ik dat weekend gehad van mijn motorfiets ongeluk! Ik had dan ook een beste klapper gemaakt……
Na een weekend met enorm veel pijn. Weer het ziekenhuis gebeld.  Nou ik mocht het woensdag wel even laten zien….
En Yes! Het was woensdag en ik had de hoop dat ze mij van de pijn zouden verlossen. Ik had inmiddels een heel ei op mijn schouder, enorm veel hoofdpijn en ook mijn rug was niet alles……
Nee, ze gingen er niks aan doen. Het sleutelbeen was uit de kom en dat zou zelf terug gaan door de druk van de pezen, spieren en banden. Ik moest het tijd geven en rust. De dagen gingen voorbij en de pijn in mijn rug werd wel dragelijk, maar de hoofdpijn en de pijn in de schouder bleef……
Inmiddels waren er 2 weken voorbij. Steeds vaker vernam ik dat mijn linker arm “zwaar” werd en dat, als ik hem aanraakte, het eigenlijk niet eens vernam….
Een ochtend kwam ik uit bed en ik had totaal geen gevoel in mijn onderarm en hand. Dit is niet goed…Direct het Ziekenhuis gebeld. Na veel aandringen, mocht ik even langs komen. Wat bleek nu: volgens de chirurg kon het voorkomen dat er even een zenuwtje klem zat en het allemaal wel goed zou komen, maar mocht wel even door naar de neuroloog….
Ik kon de andere dag terecht. Wat testen/onderzoeken later. Kreeg ik te horen dat ze de uitslag gingen delen met de chirurg. Maar ach, ik moest me niet heel druk maken.

De dag er na tintelde alles vanaf mijn nek tot in mijn hand. Weer het ziekenhuis gebeld. Ja, de andere dag was er nog een plekje vrij…..Inmiddels waren we bijna 3 weken verder. Na een grondig gesprek met de chirurg. Besloot hij dat hij er wel even naar wilde kijken….

4 juni – de operatie datum – brak aan

Ik vroeg aan de arts: hoe lang gaat het duren? “Nou, mevrouw. Over ongeveer een half uur bent u vast wel weer op de uitslaapkamer”  Dit was om 13:30 uur. Ik werd om 15 uur weer wakker…..

Mijn arm lag in een mitella en wat ik zien kon: een grote witte vierkante pleister op mijn schouder. Pijn had ik niet, maar nog steeds een arm die verlamd was…
Het bleek dat ik een soort extra verdoving in mijn arm had en dat de verdoving er de aankomende 24 uur langzaam uit zou trekken. Daarna zou ik weer mijn arm voelen.
Die nacht heb ik mijn arm gevoeld! Enorm veel pijn had ik die nacht weer moeten dragen, maar ja het was tenslotte een operatie die 1,5 uur had geduurd.

Na een aantal dagen werd de pijn dragelijk en daarom kon ik elke dag iets meer. Wel nog met mitella, maar elke dag ging het beter. Door de afspraak met de chirurg, werd mij veel duidelijk en hij heeft zijn excuses gemaakt. Ze hadden namelijk veel eerder moeten ingrijpen….
Toen ze mijn schouder open hadden, konden ze de schade pas goed zien……!
Mijn sleutelbeen was niet alleen uit de kom, maar er was ook een stukje afgebroken. Mijn ac-gewricht was gebroken en het kraakbeen was dus danig beschadigd dat hij het moest verwijderen.

Ook waren mijn: spieren , pezen & banden gescheurd en mijn zenuwen zouden waarschijnlijk iets beschadigd zijn…..Een lange tijd van revalidatie en fysio zou aanbreken , doorzettingsvermogen op 100% en gaan want ik wou en zou weer gaan motor rijden !!!

Ik heb enorm gevochten tegen de pijn, maar wilde ook sterk zijn. De ene dag ging beter dan de andere dag. Maar vocht! Want er stond een leuke Yamaha fazer 600 op mij te wachten.

Vervanging van motoren

Deze hadden mijn partner en ik al wel weer gekocht, want ik moest en zal weer gaan rijden !!!

Enorm veel fysio en doorbijten had er voor gezorgd dat ik 27 juli 2021 mijn motor kleding weer aan kon trekken en ik weer kon opstappen. Weliswaar korte ritjes, maar het kon weer !!!

Mijn relatie ging over en eind augustus kreeg ik de kriebels om te kijken naar een andere motor. De Fazer was een fijne motor, maar niet mijn motor. Ik wilde toch graag meer een racer: R1 of R6…..Verschillende motoren getest en kwam uit op een R6, een fijne motor. Wendbaar en toch genoeg power!!!

Sept 2021 kwam er weer een droom uit: ik had een R6 en daar heb al de nodige kilometers mee gemaakt, met mijn “sexy”!

Ongeluk met Motorfiets en nieuwe motor!

Nog wel heb ik klachten, maar we vechten door tegen alles. De fysio kunnen we afbouwen en gaat het allemaal redelijk. De baan die ik had kon ik niet langer uitvoeren, want door de zenuwbeschadiging in mijn nek: heb ik vaak last van minimaal trillen.  Aangezien ik heel fijn assemblage werk had, moest ik hier stoppen. Maar wat ging ik dan doen?
In December vond ik een baan in de productie. Steeds vaker vernam ik pijn in mijn onderrug wat uitstraalde in mijn linker been. Eigenlijk gaf ik gewoon de schuld er aan dat ik dit werk niet gewend was en besloot ik gewoon door te bikkelen.
Eind December had ik een weekje vakantie en besloot toch om even langs de huisarts te gaan. Het bleken hernia klachten te zijn! Veel lopen en blijven bewegen naargelang de pijn en pijnstillers nemen….

5 januari toch weer even langs de huisarts, want de pijn bleef. Ik moest van de huisarts door naar het ziekenhuis. De huisarts zou een verwijsbrief sturen en ik zou dan wel een oproep krijgen.

7 januari krijg ik een telefoontje of ik die middag langs kon komen. Ik ben trouwens wel door gestuurd naar een ander ziekenhuis, als waar ik behandeld was voor mijn schouder (gelukkig).

De arts vertelde mij dat al mijn klachten konden voortkomen uit een vroeger trauma en vroeg mij of ik eens hard gevallen was. Ik vertelde de arts over mijn motorfiets ongeluk en hij zou mijn dossier opvragen. Vermoedelijk komt het allemaal nog vanuit het ongeluk .

Ik heb 3 pijnstillende en ontstekingsremmende injecties in mijn rug gehad en begin februari heb ik weer een afspraak….
Als de klachten dan niet minder zijn zal ik waarschijnlijk nog geopereerd moeten worden aan een hernia onder in mijn rug. Dit alles door een motorfiets ongeluk en van een schuivertje….

Maar ik zal blijven vechten na mijn motorfiets ongeluk om mijn hobby te kunnen blijven uitvoeren, want wat is er nou fijner dan het gevoel van motor rijden! Dank MotoMeuk en ook voor de korting van mijn bestelling in jullie shop!

Ongeluk met Motorfiets

Ongeluk met Motorfiets

BEDRIJF & CONTACT

Motomeuk.nl | Motorshop
KVK: 81965028 BTW-ID: NL003629785B56 https://www.facebook.com/MotoMeuk/ info@motomeuk.nl