Motorvakantie ervaringen | Deel 1 van 3

10 september 2022

De allereerste echte motorvakantie (deel 1 van 3)

Motorvakantie ervaringen van Rik en Gab die in 2022 voor het eerst per motorfiets door Europa zijn gaan touren. Halverwege de sloten Rik en Gab aan bij Mayani, Marvin en Bart die al een 1,5 week onderweg waren via Luxemburg, Italie, Frankrijk, Slowakije, Hongarije etc…Rik en Gab hebben hun vakantie in woorden en foto’s bijgehouden. Zo krijg je een goed idee wat je zoal te wachten kan staan tijdens een motorvakantie.

Winterberg

De motorvakantie ervaringen…begint vroeg voor een zondag. Opstaan rond 07:30, klaarmaken rond 08:00 en de katten als laatste zorgvuldig omkopen/afkopen/afleiden met hun favoriete voer zodat ze ons niet alsnog achterna komen rennen om 09:00. Robbie de kat had ons al dagen door, en het mag duidelijk zijn wat hij er van vindt 🤨 Het ingepakte tasje liet echter weinig ruimte over, net zoals de drie koffers aan Rik z’n motor. Meegaan was voor hen dus een gevalletje helaas, pi…

Na ook de motoren genoeg benzine te hebben gevoerd gaan we op weg. Via Eindhoven en Venlo de grens over, en in Duitsland komen we langs Essen en Dortmund. Vandaag vooral veel snelweg en kilometers vreten, om uiteindelijk rond 15:30 te landen in Winterberg voor het eerste welverdiende biertje en een late lunch. De eerste 340 kilometer zijn daarmee een feit.

Leipzig

Wederom een bewust redelijk vroegertje. Opstappen rond 09:00 om de eerste 200 van de 360 km naar Leipzig binnendoor af te leggen. Mooi groen & bebost gebied met veel heuvels en wat leuk bochtenwerk, op en neer. Geregeld nemen we een pauze, genieten we van een uitzicht, drankje, sigaretje en de mogelijkheid de beentjes te strekken. De motorvakantie ervaringen groeien!

Alleen op die momenten merk je dat het echt goed warm is. De jassen, helmen en handschoenen gaan zo snel mogelijk uit, af en de schaduw in, en water is op dat moment wat ons betreft het nieuwe goud.

Rond een uurtje of 15:30 komen we in Ehrfurt aan, de stad waar we even een winkel van Louis willen binnen lopen voor, onder anderen, een telefoonhouder voor op mijn stuur zodat ik Rik de komende dagen toch ook eens kan ontlasten als navigator.

Spierpijn is er op dat moment al in mijn lijf. Bovenbenen, onderrug, schouders, allemaal geen probleem. Het hoort erbij, dus suck it up. Hetgeen dat op dat moment de lol er voor mij toch wel even enigzins vanaf haalt is die in de handen en vingers. Je weet wel, die dingen waarmee je op een motor koppelt & remt? Het maakt dat de 7 minuten waarvan Rik zegt dat we ze nog te gaan hebben voordat we daar aankomen de langste in mijn leven lijken. We besluiten na Louis in Ehrfurt de resterende 200 km over de snelweg af te leggen. Meer dan welkom. Wind in je gezicht, temperatuur nog een stuk aangenamer, en de handen kunnen rusten op het stuur.

Eenmaal in Leipzig rijden we direct hartje centrum in, waar ons bed voor de komende twee nachten staat.

Begrijp me nu niet verkeerd, hè? Ik zit als een blij ei op de motor, elke keer weer. Maar als er nu iets is dat we ons na de wekenlange roadtrip met vele kilometers door Amerika wel hebben beseft, is dat het dagelijks (moeten) rijden van A naar B toch onbewust het gejaagde gevoel met zich mee brengt. Laten we daar nu juist even van af willen komen tijdens een vakantie. Dus voor vandaag heeft meneer Rik een dagje ontspanning & banjeren door het centrum met de benenwagen van Leipzig op het programma gezet. Misschien komen we zo ook wel van die spierpijn af. We beginnen ‘s ochtends in het Naturkunde Museum en later het Musuem in der Runden Ecke. Vooral die tweede vinden we beiden interessant, een kijkje in het verleden van Leipzig ten tijde van de Stasi tot aan de val van de Muur. Raar om je te bedenken dat het er zo aan toe ging, nog geen 35 jaar geleden.

En verder…?

We pakken erna een lange lunch bij wederom een Irish pub op een terrasje en dwalen verder over de Markt en door de vele winkelstraatjes. Mooie, oude en statige panden afgewisseld met wat flatgebouwen ertussen waarvan de jaren 50, 60, 70 en 80 zelf ze inmiddels ook niet meer terug zouden willen, of juist hypermoderne gebouwen die eruit zien als de blokkendozen waar je vroeger mee speelde. De Panoramatoren is de volgende stop tussen het gedartel door. Met de lift schiet je sneller naar de 29e verdieping dan dat je oren ‘plop’ kunnen zeggen. Ze doen het overigens uiteindelijk wel. Geweldig uitzicht over de gehele stad en ver daarbuiten, en we blijven er dan ook even lekker lang hangen en de toerist spelen. Dit hoort ook bij de motorvakantie ervaringen!

‘s Avonds eindigen we bij Alfa, een Grieks restaurant. Ouzo? Nou, omdat we er trek in hadden. (Ik had er 3 in mijn mik zitten op een redelijk lege maag, dus ja, ik maak deze gewoon). Lamskoteletten, gyros, tzatziki en chocosoufflé met vanilleijs maken overigens meteen weer goed nuchter.

The next day…

De mobiele telefoonhouder die Rik inmiddels heeft geïnstalleerd op mijn stuur mag zijn werk vandaag doen, het is vandaag Rik z’n beurt al bellenblazend de motor voor hem te volgen. Lang duurt de lol niet. Google Maps raakt een aantal keer flink van de kaart, en bij de tweede stop langs de weg om de route opnieuw te vinden naar Leisnig sloop ik het ding. Rik dus weer voorop. Binnendoor naar dit stadje in de bergen doen we er ongeveer een uur of anderhalf over. ‘Pittoreske’ dorpjes, bossen en heuvels met weides die tot de horizon lijken te gaan passeren we met een gangetje of 60, 70, maar harder dan 80 heb ik het niet zien gaan op die teller. Éénmaal aangekomen in Leisnig parkeren we zowat voor de deur van Burg Mildenstein. Een mooi kasteel op de top van de berg. Veel educatieve & interessante dingen om de kids mee bezig te houden, volwassenen zoals wij vinden vooral inspiratie voor thuis in de gevangenis en de vitrines vol martelwerktuigen. Onze hongerige magen leiden ons daarna door smalle, steile straatjes vol kleurrijke huizen verder bergopwaarts naar de Markt, waar we neerploffen voor een goedbelegd broodje & koffie.

Leisnig – Freital

Na de lunch op het marktplein van Leisnig is het tijd om weer op te stappen. We banjeren terug naar de motoren en dalen met Rik voorop weer af naar de hoofdweg langs de stad. Deze voert ons uiteindelijk over de brug over de rivier waar de planning voor was er nog even een mooi plaatje te schieten van de buitenkant van het kasteel, maar door de kruising ervoor valt dat even mooi in het water. Yes, pun intended. De stopstreep voor ons op de kruising bevindt zich op een helling met een geul en gaten in de weg, en om goed te kijken of er verkeer van links aankomt is een metertje verder dan de streep gaan staan geen onveilige overbodige luxe. Rik neemt die meter vooruit, de Glide neemt die meter vervolgens vooral naar links en gaat erbij liggen. De motor valt over de valbeugel heen, maar gelukkig niet over Rik en zijn benen zelf. Motoren afzetten, de Glide ook direct weer overeind, en we nemen kort de schade op. Zijn footstep dwars door de beenkap heen, wat lakschade aan de batwing en daarna toch nog even kort een keer schrikken. Er ligt een plasje blauwe vloeistof onder de primary (aandrijving van motor naar versnellingsbak). Het is niet veel, hooguit een eetlepeltje of drie. Hoeveel gezeik eventueel lekken op kan leveren weten we echter inmiddels na het sleutelen aan die van Mr. B. kort geleden. Omdat we midden op de weg staan starten we snel weer op, op zoek naar een parkeerplaats waar we rustig verder kunnen kijken. We bellen Mr. B. voor hulp bij een diagnose en dit stelt ons gerust. Er blijkt bij nadere inspectie geen lek, alleen een afvoerslangetje dat door de val wat meer heeft afgevoerd dan normaal. Sigaretje en een drankje op een bankje, en wachten tot de zwaartekracht alle vloeistoffen heeft doen dalen, en dan kunnen we weer verder. De motorvakantie ervaringen kennen soms ook tegenslagen.

Bijna!

Het is nog anderhalf uur binnendoor crossen naar hotel Zur Linde en die doen we op het gemak met een stop op een heuvel in the middle of nowhere. Alleen meneer Haas geeft blijk van zijn aanwezigheid. Door hard weg te sprinten, trouwens. In Freital aangekomen zijn we er wel een beetje klaar mee voor vandaag. De motorkleding gaat zo snel mogelijk uit op de hotelkamer, de korte broeken zo snel mogelijk aan en de rest van de middag en avond brengen we door op de loungebank & aan tafel in de biergarten van het hotel. Helemaal geen straf. Het is een familiehotel, waar de huiselijke gezelligheid (binnen van waarschijnlijk opa & oma, dat dan weer wel) van af straalt. Hulde aan welk gezinslid dan ook die je dan in de keuken aantreft. De Rinderburst met BBQ saus is om je vingers bij af te likken, en voor dat toetje mag je me nog 10 keer wakker maken vannacht 🤤 Ze weten wat te doen in de keuken. Wellicht zoveel dat het het konijnenhok pal voor de oven van de buitenkeuken verklaart? Vragen of ze Flappie hier nog zelf vangen & vetmesten voor de Kerst gaat te ver, maar de suggestie die in onze breinen is gewekt is genoeg voor een lachkick. Het antwoord op die vraag is overigens “nee”, vertelt een kijkje in de kooi me. Het is waar de schildpaddensoep voorbereid wordt, denk ik…